Op zijn 45ste verjaardag vertrok Truienaar Johan Van Herck op pelgrimstocht naar Santiago de Compostella. Johan nam ons allemaal mee tijdens zijn tocht en deelde dagelijks zijn gedachten over de reis, wat hij meemaakte en vooral welke mensen hij allemaal meenam in zijn gebeden op deze spirituele reis. Wij gingen met hem in gesprek.
Johan Van Herck rondde recent een imposante prestatie af. Hij ondernam een pelgrimstocht van maar liefst 40 dagen.
Van Herck kennen we onder andere uit het Truiense toneelwezen maar ook als koster van de OLV-kerk op de Grote Markt. Samen met een groep vrijwilligers geeft hij ook vorm aan de lokale jeugdbeweging voor misdienaars. In het dagelijks leven is Johan leerkracht.
Dit jaar nam hij de beslissing om op bedevaart/pelgrimstocht te vertrekken.
Bedevaarten lijken iets uit een lang vervlogen verleden, waarbij monniken blootvoets op stap gingen om verre oorden te bereiken. Ze zochten naar een spirituele ervaring of deden boetedoening. In tijden waarin geloof vaak een minder prominente rol speelt in onze samenleving, lijkt het iets heel ver weg. Maar niets is minder waar. In 2023 zouden er zo’n 440.000 pelgrims de Camino de Santiago hebben bewandeld, een netwerk van pelgrimswegen die allemaal uitkomen in Santiago de Compostella. Johan is dus zeker niet de enige die de tocht onderneemt, en dat wilde hij naar eigen zeggen al sinds zijn 15de.
Johan Van Herck: “Ik wilde de pelgrimstocht al doen nadat ik op mijn 15de een artikel over de Camino gelezen had. Toen mocht ik niet vertrekken van mijn ouders, logisch natuurlijk. Nu mocht ik dat wel van mijn echtgenoot Ronald. En dus vertrok ik op mijn 45ste verjaardag na 30 jaar met het idee te hebben rondgelopen.”
Johan begon zijn reis in Bayonne (Zuid-Frankrijk), waar de Camino Baztanes oftewel de Voie du Baztan begint. Dit is een pelgrimsweg die al 1000 jaar bestaat. In Trinidad de Arre stapte hij over op de Camino Frances en die liep hij uit naar Santiago. In totaal heeft Johan 40 dagen gewandeld en zo’n 840 km afgelegd. En dat deed Johan zonder grote voorbereidingen. Geen maandenlange training à la Kamp Waes, maar eerder een mentale voorbereiding door veel te lezen over de tocht en informatie in te winnen. Fysiek ging hij een paar keer stevig wandelen in en rond Haspengouw met een gevulde rugzak, maar de echte uitdaging was volgens Johan de start van zijn reis.
“Mijn persoonlijke Kamp Waes waren de eerste vijf dagen, toen moest ik de bergen in. Dat was, zeker in het begin, echt afzien. Daar zijn onze heuveltjes niks tegen.”
Johan Van Herck
Gebed centraal
Pelgrimstochten hoeven niet per se om geloof te draaien. Sommige mensen ondernemen zulke tochten om na te denken, maar voor Johan stond het gebed centraal in zijn reis. En dat deed hij niet alleen voor zichzelf, maar voor heel wat mensen uit Sint-Truiden. Op zijn Instagram pagina kunnen we bij verschillende dagverslagen lezen voor welke groep Johan die dag specifiek bidt. En die gebeden nam hij letterlijk met zich me: zo’n 150 brieven met gebedsintenties in zijn rugzak.
Johan Van Herck: “Het grootste doel van mijn tocht was echt een grote bedevaart maken. Daarnaast wilde ik ook echt tijd nemen om met mezelf onderweg te zijn. Als christen ben ik ook onderweg geweest met God. Gebed was heel belangrijk voor mij. Ik ben niet alleen op weg gegaan met mezelf, maar heb heel veel mensen meegenomen. Ik liep wel alleen, maar ik was niet alleen. Ik liep heel erg verbonden met de mensen uit Sint-Truiden.”
Bidden en geloof hebben Johan dan ook geholpen tijdens de tocht om bij zichzelf te blijven.
Johan Van Herck: “Ik ben mezelf echt tegengekomen! Maar mijn geloof heeft me echt geholpen. Ik zong heel veel onderweg, soms luidop, soms stil. Ik bad veel. Ik heb een rozenkrans rond mijn pols en die heb ik veel gebruikt. Wandelend bidden helpt mij om door te zetten en helpt me om mijn eigen gedachten een plaats te kunnen geven. Iets repetitief doen geeft rust, heb ik geleerd.”
Overweldigende keuze voor het positieve
Wie naar het laatste seizoen van Kamp Waes heeft gekeken, kon zien hoe de kandidaten een tender feet-tocht hebben moeten ondergaan. Een tocht van minstens 50 km die de deelnemers binnen 24 uur moesten afleggen terwijl ze hun eigen weg moesten uitstippelen met verschillende kaarten. De tocht bleek voor vele kandidaten een confrontatie met zichzelf. Ook Johan kwam zichzelf regelmatig tegen op zijn tocht. Veel indrukken, alleen zijn met je gedachten op je tocht en emoties als je mijlpalen bereikt. Johan maakte het allemaal stap voor stap, kilometer na kilometer mee.
Johan Van Herck: “Bepaalde momenten tijdens de tocht waren mijn gedachten overweldigend aanwezig en kreeg ik ze niet op een rijtje gezet. Je krijgt ook zoveel indrukken binnen van wat je om je heen ziet van prachtige natuur of van de andere pelgrims die je tegenkomt. Andere momenten dacht ik helemaal niets, maar ik heb geleerd dat mijn gedachten precies zuiverder werden door de tocht. Ik ben vaak verbaasd geweest door de rust en de schoonheid van wat ik gezien heb. Ik kan eigenlijk niet uitdrukken hoe overweldigend dat geweest is. Er is zoveel gebeurd: Het moment dat ik verloren liep in het bos in de bergen, echt niet wist waar ik was, maar ook wist dat ik gewoon kon vertrouwen dat het goed ging komen. Het moment van mijn aankomst aan de kathedraal, ’s morgens vroeg op een bijna leeg plein. Die emotie was en is echt onbeschrijfelijk.”
Johan sluit ons gesprek af met een warme boodschap voor iedereen.
“Twijfel niet als je iets wil ondernemen! Heb vertrouwen dat het goed komt, wanneer je iets met de juiste intentie doet. Ik heb geleerd dat we altijd de keuze hebben om het goede te doen, ik geloof daar ook echt in. Ik màg kiezen om mensen oprecht lief te hebben, ik màg kiezen om zomaar goed te doen voor een ander. Ik màg kiezen om te geloven in het positieve. …”
Johan Van Herck
